Kendine Gel Gafil İnsan Kendine!

KENDİNE GEL GAFİL İNSAN KENDİNE!

Bir yolcuyken herkes gibi şu handa
Kral sanma sen kendini cihanda!
Derdest olup sevk olmadan bir anda
Kendine gel gafil insan kendine!

Uyan artık o daldığın hayalden!
Hayır, umma boşa evlat ayalden!
Kovulmadan sen de bir gün bu ilden
Kendine gel gafil insan kendine!

Yokken onda mekân tutan ins-ü can
Nedir senin arza aşkın ey insan?
Seni dinden eylemeden hırs ve zan
Kendine gel gafil insan kendine!

Hani nerde ona destan düzenler?
Hani nerde servetlerde yüzenler?
Hani nerde belde, diyar gezenler?
Kendine gel gafil insan kendine!

Yar olmazken Karunlara para, pul
Mahvolmuşken isyan eden asi kul
İbret alıp olmaz mısın az makul?
Kendine gel gafil insan kendine!

Nere gitti Firavunlar Nemrutlar?
Cümlesine kabir olmuş fani dar
Zannetme ki olur sana dünya yar
Kendine gel gafil insan kendine!

Nebi, veli kaçar iken hep ondan
Ders almayı bilmez misin sen bundan?
Eğer emin değil isen sonundan
Kendine gel gafil insan kendine!

Yok, bu işin istisnası bilesin!
Tarihe bak al onlardan az esin!
Tükenmeden tenindeki nefesin
Kendine gel gafil insan kendine!

Kalan ömrü etme artık da heba
Tövbe edip et resule ittiba!
Olmak için son Nebiye bir tebaa
Kendine gel gafil insan kendine!
Bir an önce rücu eyle son dine!

Cihat ŞAHİN
12.08.2020-İZMİR