Kendine Gel Gafil İnsan Kendine! -2-

Kendine Gel Gafil İnsan Kendine!-2-

Kulluk için, halk etmişken Hak seni
O yollarda, görmüyoruz pek seni
Daha fazla, şaşırtmadan halk seni
Kendine gel, gafil insan kendine!
Her hassenle, adapte ol sen dine!

Atıp derhal, “desinler’ i” arkana
Veda eyle onca meşhur markana!
Uymak için, Kur’an’daki erkana
Kendine gel, cahil insan kendine!
Her uzvunla, adapte ol son dine!

Azgınlıkta, sol çekerek niceye
Yazık ettin, nice mümbit geceye
Tez başvurup, tövbe denen heceye
Kendine gel, zalim insan kendine!
Tüm gücünle, adapte ol sen dine!

Taklit edip, dinden cüda çevreni
Heder ettin, en verimli devreni
Daha fazla, kızdırmadan evreni
Kendine gel, fasık insan kendine!
Dört el ile, sarıl artık son dine!

İbret al da her gün arzdan göçenden!
Olma gayri, memnuları seçenden!
Olmak için, ab-ı Kevser içenden
Kendine gel, facir insan kendine!
Duygu, organ, sarıl artık sen dine!

Belli iken, mücrimlerin sonları
Niye taklit edersin ki onları?
Günahları, buldurmadan tonları
Kendine gel, mücrim insan kendine!
Bir ayna ol, bundan sonra sen dine!

Melek-i Mevt, el enseyi çekmeden
Yere yıkıp, imiğine çökmeden
Canın tenden, bu hal üzre çıkmadan
Kendine gel, anut insan kendine!
Pür ihlasla, sarıl gayri son dine!

Cihat ŞAHİN
11.01.2025-İZMİR