KENDİNE GEL GAFİL GÖNÜL KENDİNE!
Başın çıkmaz hiç gafletin sisinden
Kendine gel gafil gönül kendine!
Kaçıp halkın cümle haram, pisinden!
Kendine gel gafil gönül kendine!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta