Kendine Gel Ey Gönül! Şiiri - Ensar Türkay

Edep ile süslemedikten sonra hayatı
Ne kalıyor ki insanın hayvandan farkı
Yitik hazinemiz olmuş İslam ahlakı
Hiç örnek almaz mı insan Fatıma’yı Osman’ı?
Yaradan süs olsun diye mi gönderdi Kur’an-ı?
Üzmeye ne hakkın var iki cihan Sultanını?

Ölüm gibi, mahşer gibi bir derdin var iken
Doğru mudur Dünya malına meyletmen?
Bunca isyan çukuruna düşmüşken
İlaç olacak tek bir tövbe etmen

Kendine gel ey gönül!
Kabirde ne kadar malın var diye sorulmayacak
Dünyada kavuştuğun ün şöhret bir fayda sağlamayacak
Seni hayata bağlayanlar bir bir elinden kaybolacak
Elbet bir gün Azrail vakitsiz misafirin olacak
Elbet bir gün başın kabir taşına çarpacak

Aklına gelecek kırmış olduğun kalpler
Nefisine uyup da yaptığın kötülükler
Yaradan’a ayırmadığın vakitler
Yapmamış olduğun secdeler

Ölümün ansızın gelmesi gibi gelecek pişmanlık
Pişmanlığın gelmesi için ölümü bekleme!
Secde secde yürü Rabbine, duy tövbeye bir yakınlık
Yaradan seni beklerken, cenneti sunarken
Şeytana koşman kadar var mıdır bir ahmaklık?