Kendine Gel Cahil Evlat Kendine!

Kendine Gel Cahil Evlat Kendine!

Akıl iken, birdenbire çıldırdın
Hayatından, her makulü kaldırdın
Seni ikaz edenleri yıldırdın
Kendine gel, cahil evlat kendine!
Daha fazla, sırt çevirme sen dine!

Yanlışlara, dört el ile sarıldın
Ters kulvarda, koşa, koşa yoruldun
Yapma! Diyen ebeveyne darıldın
Kendine gel, asi evlat kendine!
Tövbe edip, rücu eyle son dine!

Haram hazlar, ayartınca hissini
Melun şeytan, esir etti nefsini
Daha fazla, sapıtmadan nefs seni
Kendine gel, gafil evlat kendine!
Geç olmadan, avdet eyle sen dine!

Her mü’mine, elzem iken diyanet
Yıllar yılı, ettin ona hıyanet
İstiyorsan, dünya uhra sıyanet
Kendine gel, azgın evlat kendine!
Daha fazla, arka dönme son dine!

Hayat kısa, mühim işler pek fazla
Onca görev, halledilmez elfaz’la!
Kulluk işi, yapılamaz bin nazla!
Kendine gel, tembel evlat kendine!
Bundan böyle, adapte ol sen dine!

Melek-i mevt, elense’yi çekmeden
Apansızın, gırtlağına çökmeden
Ölmen için, imiğini sıkmadan
Kendine gel, mühmel evlat kendine!
Daha fazla, sırt çevirme son dine!

Hiç güvenme, serap misal gençliğe!
Bel bağlama, çabuk biten dinçliğe!
Derdest olup, atılmadan hiçliğe
Kendine gel, âtıl evlat kendine!
Bundan böyle, sırt çevirme sen dine!

Cihat ŞAHİN
7.02.2024-İZMİR