Kendine Dönen Ruh Şiiri - Yunus Yakup

Gülüşler uçup giden sevişmelerden sonra aşk kokusunda
İnsanı öldürüyor beyaz yastıklara konulan uykusunda
Ve sabahı bekleyen uzun bir sessizlik içinde şehir
Az az yok olur ruh sürükler önüne geleni bu nehir
Hayal ile baş başa kalışla anlarsa ancak insan kendisini anlar
Kalbi orta yerinden yırtan meczup darmadağın zamanlar
Ve sabahı bekleyen uzun bir sessizlik içinde şehir

Gece ıssızlığında gönlü kırık saatlere dönmüş zifiri karanlık
Karanlık ki içinde kalmış yetimliğinde büyük bir yalnızlık
Dalgınlığında yakalar gözlerinden vurur bu sersefil aşığı
Üşümüş sokak lambalarının ışıkları solgun düşerken aşağı
Ne azaptır bitmez bir yorgunluğun içinde kalış
Sen ki ey sen yok ederken… Yok ederken susan aldanış
Dalgınlığında yakalar gözlerinden vurur bu sersefil aşığı

...

Acıların özgürlüğünde bir yolculuktur içten içe gözlerini hayal etmek
Zincire vurulmuş kelimelerdir artık heyecanla seni seviyorum demek…