Kendine susamış bir ırmaktı belki de
durgun vadilerden süzülerek akan
öte yanda sessiz bir çöl/ben vahası!
Birden bütün giysilerini soyunmuş
bir ilkyaz göğü, bulut ve yağmur!
Gözyaşları bile yoktu yorgun ve uykusuz
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
