Kendine Ağlama Sanatı Döngüsü

Ayşe Uçar
278

ŞİİR


14

TAKİPÇİ

Kendine Ağlama Sanatı Döngüsü

geçip gittiyse ölüdür dün
artık hatıralarda tüm yaşananlar
yeni bir serüveni muştulamaktır gün
asıl mesele ne dünde kalmak
ne yarına mutlanmaktır
an'ın hakkını vererek
yaşayabilmektir
mutluluk

taşıdığın yükü seçtiğin yolu sen seçtin
oturup kendine ağlama sanatı yapmayacaksın

bomboş bir çığlık değildir yaşam
hakkını vereceksin kimi gün gülerek kimi gün ağlayarak
tırmana tırmana çıktığın merdivenlerden illaki düşeceksin
kanayacak dizlerin bükülecek belin

en yakınlarından yiyeceksin en keskin darbeyi
gözlerin kanayacak kalbin yarılacak için ölecek
önce küseceksin zamanla kabullenişle
uyanacaksın

duygularının kırıklığı kalbinin soğukluğu senin tercihin
oturup kendine ağlama sanatı yapmayacaksın

varlıklar yokluklar dünyasında
hem cenneti hem cehennemi öğreneceksin
kof kalabalıkların rüzgârlarında boğulacaksın
yalnızlığın ve özgürlüğün pırlanta kadar
değerli olduğuna vakıf olacaksın

zamanın değerini anlar ve yaşamı özüyle kutsarsan yıkılmazsın
oturup kendine ağlama sanatı yapmayacaksın

artık korkma cesur ol yırtıcı bir kuş gibi alıcı ol
kimse üzemez seni kimse yolamaz saçlarını
kimse hırpalayamaz üstünü başını
bak yeniden yeşeriyor içindeki küçük tohum
dallanıp budaklanıyor kökleniyor varlığın
varlığına şükürler

içinde yürüyecek koşacağın ana yolu sen çizdin
yalnız olmayacaksın illaki o yolda sevdiğin
sevdiğini sandığın yolcular gelip geçecek yanından
kimi rüzgâr üfürüğü kadar uçucu kimileriyse kene gibi yapışacak
canını yakacak illaki aşka düşeceksin kör kuyulara düşer gibi
seveceksin sevilmeyeceksin
unutup unutulmayacaksın

hayatın tadı tuzu bu işte gerçek yüzü
herkesten her şeyden dersini alacaksın
sana değer katanlar mutluluk verenler
kadar senden eksiltenler de olacak tabi
unutma sakın alma verme dengesini

sürekli çalışan bir makina rüzgârda sürekli dönen pervane gibi
döne döne yıpranacak tükeneceksin bir gün karışacaksın toprağa
hiçliğe karışan o kokun her aleme yayılacak
unutma ruh ölümsüzdür

varlığın hep taze hep dişil ışıl ışıl
Tanrı katında ruh tohumcuğun hep ölümsüz
kendine ağlama sanatı döngüsünü başarıyla kırdın
hep yeniden doğmaya nâzır ve hazırsın
şıvgın şıvgın sürgünlerle filiz veren elbisenle
omuzunda en parlak nişanın en parlak apoletin
olacak yaşam tutkusu

..............

2704202510:01

Ayşe Uçar
Kayıt Tarihi : 20.5.2025 14:51:00
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!