Kendine Şiiri - Mehdi Öztürk

(bir adam’a…) kendine I başkasına değil kendine ölümü bir adamın urgana düğüm atışı kendine adamın II güzel kıyısında uyanamadım hayal ettiğim bir sahilin hâlâ odamdaki çiçekler şiir defterimde kuruyakaldı her sabah pencereden uzatıyorum ya bahar kokusunu duyursun ya alsın artık diye boynumu III meleşen kuzularım olacak biliyorum menekeşelerden başına taç yapan bir sevdiceğim de IV katrandan bir gömlek sırtımda yadigar değil kendime V olsun… bir adam, koşuyorum yine de usanmadan hayal ettiğim bir sahile güzel kıyısında uyanmak için şehir ıslanınca gece bilesin, ağlayan benim, bir adam başımı uzatıyorum hâlâ aynı pencereden ya baharı koklayacağım ya boynumu bırakacağım şehre kar yağınca, günün bir vakti bilesin, yaşlanan benim, bir adam urganın düğümü çözülecek, gör bak kuyudan su çekeceğim onunla kuzuma taç olacak menekşelerini sulayacağım sevdiceğimin güneşi batarken şehrin akşam aklında bulunsun, kendine ölümü başkasına değil bir adam