Kendinden Yorulmuş Şiiri - Mehmet Emin Arı

kendinden yorulmuş
bir gecenin icinde gidiyoruz...
sevdam, yorgun bir çırağın derin uykusunda
sakli bir düş gibi,
söför küfrediyor hüznüne,
'bıyıklarımız büyüdükce
gülüşlerimiz kısaldı be abi' diyor.

seni özledim.

özlemin bir çırağın tek renkli uykusunda
söförün hüznünde.
Oysa çok degil
daha bir yüzyıl evvel
alnındaki ışığı öpmüştüm

bir cocuk iki eli ile
gökyüzünü tutup bağırdı
'kar yağıyor, kar yağıyor'
oysa sadece senin kirpiklerindi
üstümüze düşen

çırak indi
rüya bitti
söför gitti
bıyık kesildi.
ama özlemin bitmedi

biliyor musun?
sen ilkyaz yağmurusun
üç renkli gökkuşağı açtıran.