Araftayım, Nihal’im,
Ne nefes alabiliyor, ne de ruhumun kanatlarıyla yükselebiliyorum.
Ömrüm bir enkaz, altımda ezilen ben;
Soğuk, açlık ve sessiz çığlıklarla örülü bir labirentte bekliyorum.
Şeytanlar kör, sağır, dilsiz…
Vicdanlar, sessizliğin derin kuyusuna düşmüş.
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta