Kendinden Geçer Oldu Şiiri - Zennehar Yı ...

Usta olmadım ki bu kalbi döveyim dize gelsin
Çıraklığa erişmek o kadar kolay gelmedi ki
Nabzımı dinlemekten acizdi ellerim
Hükmüm ağır oldu sevdadan yana gönül bağrımda ateşti yalnızca
Kuruttuğum çiçekler kokusunu kaybettiği gibi bu yürek kendinden geçer oldu
Tutunamadıklarının gölgesinde esir oldu vefasızlığın esaretine
Sızıların acınası hallerinden akıp geçmek kolay gelmiyor, yorgundur gönül
Ezik çemen gibidir seçemiyorum içindeki seni ayıramıyorum kalbi bölemiyorum senin için...
Tutarsız kaldı bakışlarım yere bakarken yansımalar görürken gökyüzünden bir çağrış seziyor,
Tek miydi yaşamın odağında yalnızlığa mahkûmiyetimi vardı yoksa birilerinden yana
Yâda kendine olan cezasını çekmekle mükellef kılmıştı yalnızlığı
Ezberci değildi algıları yaşamayı seçmişti düşünmeden
Belirsizdi gözlerindeki bakışlar bile.
Sebep ararken yolundan düşmüş parça, parça
Bölünüş müydü yok oluş mu? adını sen koy cevaba süremiyorum hayat tükenişini
Birer, birer kayarken yıldızlar geceye doğmaz olur ay bile
Güneşe zaten hasretti üşüyüşünde ısısı olmayan bir duygunun içinde arayıştan uzak buluşlardan nemsiz
Bir tebessüm içinde tükenişti...
Sevgiye hasret büyüyüşten olmalı ki sevmeyi bilemeyişim...

01.10.2012 00:17:20