Kendinden bilme

Her iyi olanı kendinden diye bilme
Yüreğimin engin olduğundandır
Her yazılanı sendendir diye bilme
Kalemimin boşluğa yazdığındandır

Beni kendine pervane diye görme
Işık değil düştüğüm dipsiz kuyudandır
Mecnun olup gezdirdim diye söyleme
Yolumu kaybedip dolaştığımdandır

Aşkı ölümsüzdür diye ümitlenme
Fazla nazdan bıkıp usandığımdandır
Bir ömür vakfeder diye gezinme
Vakit ömrümün sonlandığı çağdadır

Veda edip gidemez diye söylenme
Ecel atlı gibi peşimde dört naladır
Kırdığımı tamir ederim diye düşünme
Gönlün her parçası başka diyardadır

Sunakta kurbanım diye bıçak bileme
Dökülecek kanım artık sana haramdır
Ruhumun yönü sana dönmez bekleme
Arafta çaresiz bekleyip duranlardandır

Fırtınada sığınacak limanım var deme
Kinim bütün gemilerin yandığı kordandır
Yelken açıp dümen kırarım diye bekleme
Öfkem deniz yarıp yol kapatan asadandır