Kendinden Bile Gizlemişsin

Ruhu efkârlı, kafası karışık,
Bulutlar da Ay’a perde bu gece.
O karanlık çıkmaz sokaktaki,
Kaldırım taşları…
Yine kayıyor ayağının altından.
Ve sigarada küllenen…
Gecenin renginde bir karartı!
Yolcusu oldu yalnızlıkların.
İsyanın ne anlamı var ki?
Kendinden bile gizlediği,
Kimselerin bilmediği,
Aşkı seçmişti.
Aşk ki, ne aşk!
Varsa da, sonu ölüm…
Varmasa da.
Son kez baktı sokağa,
Sonrada zamana aktı.
Geride yanık bir duman,
İçli bir ah bıraktı.