Kendince bir "yeri" olmalı insanın, içinde.
Ne vakit usansa birseylerden, takati kalmasa ayakta durmaya,
o yere sığınmalı, sere serpe uzanmali kendi içine.
Hani öğütlere, teskin edilmeye de lüzum olmayan o yere.
Kendiyle baş başa, kendiyle barışık...
Bir tutam hüzün...
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta