Kendın olmak Şiiri - Hasan Aktürk

Bölüm 1: Kendini Okumak (Devam)

Kendi sayfalarını yazmaya başladığında fark edeceksin ki, en sessiz anlar en derin cevapları saklar. Günlük hayatın koşuşturmacasında, kim olduğunu hatırlamak için durup nefes almak gerekir.

Kendini okumak, sadece düşüncelerini gözden geçirmek değil; duygularını, korkularını ve umutlarını da kucaklamaktır. Her kelime, kendine bir mektuptur; her cümle, kendi yansımanı görmek için bir ayna.

Belki ilk başta zor gelecek. Belki yazdıklarına bakıp “Bu ben miyim?” diye soracaksın. Ama unutma: bu, gerçek seninle ilk karşılaşmandır. Ve her sayfa, kendi hayatının kalemi senin elindeyken, özgürleşmeye başlarsın. Bölüm 2: Dönüşüm ve Cesaret

Dönüşüm, büyük bir değişim değil; küçük adımların birikimidir. Kendini fark etmek, yavaş ama kararlı bir yolculuktur. Her adım, içindeki sessiz cesareti ortaya çıkarır.

Cesaret, korkusuz olmak değildir. Cesaret, korkuyu hissettiğin halde yine de ilerleyebilmektir. Kendi hikâyeni yazarken, hatalar yapacak, tökezleyecek ve bazen kendine kızacaksın. Ama her tökezleme, seni daha güçlü kılar; her hata, yeni bir öğrenme fırsatıdır.

Dönüşüm, bir gün ansızın gelmez; sabırla, farkındalıkla ve kendine karşı dürüstlükle inşa edilir. Kendine şunu sor: “Bugün, kendi hayatımda hangi küçük ama anlamlı adımı atabilirim?”

İşte o küçük adımlar, zamanla seni bambaşka bir yere, kendi özüne götürecektir. Ve unutma: bu yolculukta yalnız değilsin. Kendi kalemin, en sadık yol arkadaşındır. Bölüm 3: Kendilik ve Sessizlik

Kendilik, başkalarının tanımlamalarının ötesinde başlayan sessiz bir keşiftir. Çoğu zaman sesler o kadar gürdür ki, kendi iç sesini duymak imkânsız gibi gelir. Ama sessizlik, kendi dünyanı anlamanın kapısını aralar.

Sessizlik, yalnızlık değildir; aksine, kendinle buluşma alanıdır. Bu boşlukta düşünceler netleşir, duygular açığa çıkar ve kendi gerçekliğini fark etmeye başlarsın. Kendilik, bu farkındalıkta ortaya çıkar.

Her gün, hayatın gürültüsü içinde birkaç dakikanı sessizliğe ayır. Nefes al, kalbini dinle, düşüncelerini gözlemle. Ne kadar sessiz kalabilirsen, o kadar kendi özüne yaklaşmış olursun.

Unutma: Kendi kelimelerini bulmak, başkalarının hikâyelerini okumaktan daha değerlidir. Çünkü senin hikâyen, sadece senin yazabileceğin, eşsiz bir eserdir.

Bölüm 4: Şifa ve Kabul

Şifa, acıyı yok saymak ya da unutturmak değildir. Gerçek şifa, acıyı kabul etmek ve onunla yüzleşmekle başlar. Hayatın getirdiği yaralar, ilk bakışta sadece acı gibi görünür; ama doğru bakıldığında, büyüme ve dönüşüm fırsatlarıdır.

Kendini iyileştirmek, başkalarının beklentilerini yerine getirmekten değil, kendi iç sesini dinlemekten geçer. Geçmişte yaşadığın her kırıklık, her kayıp, seni bugün olduğun kişi yapmıştır. Onları reddetmek yerine kabul etmek, özgürlüğe giden ilk adımdır.

Kendine şunu söyle: “Acılarımı kabul ediyorum, çünkü onlar benim hikâyemin bir parçası. Kendimi sevmeyi seçiyorum.” Bu cümle, basit ama güçlü bir dönüştürücü araçtır. Her gün kendine küçük bir şifa anı ayır; bir düşün, bir nefes, bir sessizlik… Bu küçük adımlar zamanla büyük bir iyileşmeye dönüşür.

Şifa, sabırla ve cesaretle inşa edilen bir yolculuktur. Ve yolun sonunda, kendi kelimelerinle yazdığın hayat, daha önce hiç hissetmediğin bir huzur ve özgürlük sunar.

Bölüm 5: Kendi Kitabını Tamamlamak ve Hayatını Yazmak

Artık kendi kelimelerinle yazdığın sayfalara bakabilirsin. Bu kitap, başkalarının hikâyeleriyle başlamış olabilir, ama artık tamamen senin eserindir. Her satır, her düşünce ve her duygun, kendi iç yolculuğunun bir yansımasıdır.

Hayatını okumayı bırakıp yaşamayı seçtiğinde, kalemin gerçek gücünü keşfedeceksin. Çünkü hayat, hazır cevaplar ve başkalarının tarif ettiği rotalarla değil, kendi seçimlerinle anlam kazanır.

Kendi kitabını yazmak cesaret ister; hatalar yapmayı göze almak, duygularınla yüzleşmek ve kendine dürüst olmak gerekir. Ama bil ki, her satırda kendine yaklaşırsın, her kelimede özgürleşirsin.

Şimdi, bu kitabın sayfalarını kapatırken bir karar ver:

“Artık sadece okuyucu değil, aynı zamanda yazarım. Kendi hayatımı kendi kalemimle yazıyorum.”

Ve işte o anda, hayatın en değerli satırlarını yazmaya başlarsın: kendi hikâyeni, kendi sözlerinle, kendi cesaretinle.