Duygularınızı açmadınız,
Her zaman utanç duydunuz.
Çünkü yanlış anlaşılmaktan,
Toplumdan tepki görmekten
Ve en önemlisi de
Kendinizi tanımaktan korktunuz.
İçinizde gizlenen gerçekleri
Dışarıya çıkarmadınız.
Sizi değiştirmesinden,
Göründüğünüzden farklı olduğunuzu,
İnsanlara belli etmekten korktunuz.
Çevre basksıyla meslek seçtiniz.
Kararlarınızda fikirlerinizi,
Hayatınızda seçimlerinizi,
Birine bağlı kalarak yaptınız.
Hiç bir zaman kendiniz olmadınız.
Ve sizin için iyi olanın,
Kendi hür iradenizle vereceğiniz,
Sizi siz yapan düşüncelerinizin
Olduğunu bilemediniz.
Belki de bilmek istemediniz.
Çünkü siz çevrenin daima,
Sizi yönetmesine izin verdiniz.
Öğrenci oldunuz okul bitsin dediniz,
Okul bitince de ah o günler dediniz.
Çünkü siz hiç bir zaman,
Bulunduğunuz anı doyasıya yaşamadınız.
Ve yaşanılan her bir saniyenin,
Gelecekte bir daha tekrarlanmayacağını,
Aynı ırmakta ikinci kez yıkanılamayacağını,
Ve de geçip giden yılların,
Yaşanılmadan geçirilmiş boş bir rüya
Olduğunu ve günlük hazlar peşinde olanların,
Gelecekte yaşadığı anıları,
Pişmanlık duyarak hatırlayacağını
Bilemediniz...
Kayıt Tarihi : 24.5.2011 12:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri Prof.Dr.Üstün Dökmen'in' Varolmak Gelişmek Uzlaşmak' adlı kitabını okuduktan sonra bu kitaptan esinlenerek yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!