Kendin nedensin Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Üzülmeye bile hakkın yok ise,
Sıkıntı nedeni, demek ki sensin.
Bir çare bulmaya aklın yok ise,
Akılsızda çile bitmiyor densin.

Yanlışları yapıp geçmiş zamanda,
Anıların siste, tozda dumanda.
Hatanın farkına vardığın anda,
Tazminat bedeli kimden istensin?

Yanlışlar yaşamı sarmış ağ gibi,
Boyunu da aşmış, engin dağ dibi.
Ceremeyi çeker derdin sahibi,
Başkası çeksinde hakkı mı yensin?

Feryada dönünce ağıtın tonu,
Dertlilere destan olacak konu.
Yalnızlığa döner bu işin sonu,
Sonunda kendine yazık edensin.

Kendi düşen pişman olur, ağlamaz,
Pişmanlık suçunu ele bağlamaz.
Durmuş oğlu bana fayda sağlamaz,
Çünkü, hatalara kendin nedensin!.