Düşünmek istemiyorum, hiç kimseyi
Hiçbir şeyi...
Sadece beynimi boşaltmak istiyorum!
Sessizliğin sesini dahi
Duymak istemiyorum.
Damarlarımdaki kanın akışını
Nabzımın atışını dahi...
Gözlerim
Odam büyüklüğünde bu gece
Göz kapaklarım
Taban, tavan arası…
Gözlerimi yeni fark ediyorum sanki
Şaşıyorum
Böylesi büyüklüğüne
Zerre kadar bulanıklık yok
Net.
Bütün vücudum
Ağzımın içinde
Ayaklarım
Kollarım
Ellerim lüzumsuz…
Bir gözlerim
Bir de
Ağzımın içindeki ben…
Gözlerim
Görebileceğim yerler kadar
Büyük, kocaman!
Vücudum
Ağzımın içimde
Bir susam tanesi…
Ben
Bu sessiz anı beklerim
Her gün.
El ayak çekilince başlar
Kendimsi mutluluğum.
Bu ilk değil
Sevinçli olduğum.
İlk değil
Huzur bulduğum.
Bir kaçmaca kovalamaca hayat
Başkalarına bağlı
Aktığı yöne yöne kayan
Bir sürükleniş...
Oysa şimdi
Şimdi zaman benim
Mekân benim
Her şey benim
Her şey, ben/im...
Kayıt Tarihi : 30.11.2006 23:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!