Kendimle yaşamak Şiiri - Ahmed Karademir

Beyhudeyim bugün. Gecelerin karanlığı var bir ninni sıcaklığı kadar uzun mesafelerde. Ve soğuk bir nefes sarar dört bir yanımı. Uzaklardan ta en uzaklardan bir ses beklersin ya. Hani bebek kokusu misali ararsın ya burun tütmelerinde. Ve dersin sonra ... koyarak. Kalbinde ince bir tiz sesi vurur tüm ahenklere. Ve tüm renkler yenik düşer bir renge. Bilsen ne çok yaşıyorum yalnızlık kalabalığında sana kavuşmak isterken... dilim suspus sesim ise sessiz bir çığlık. Ne zor dimi yaşamak. Günler kovalıyor beni intihar beyazına sarmak için. Ağır ağır... Bir bilsen ne çok demek isterdim bende. Ben sevdiğim insanın sevdiği adamım... Ve başıma gelen tek doğru şeydi işte hem de... Hem de tüm yanlışlarıma rağmen. Ah bu kelimelerin gözü kör olsun ki ok olur saplanir yüreğine.
Kendimle yaşamak ne acı. Acı...