Söyleşi. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Düşmüşüm bitap ve harabım,
Bitmiş tükenmiş gibi davam,
Bedenim ise yürüyen cesedim,
Her yanımı saran gibi kanserim,

Derman ararım ve lakin bulamam, ,
Bilirim şah damarından yakındır bana,
Ne vakit düştü isem dara ,
Rüyamda gösterilen İnşirahtır o sala,

İşte yine yöneldim yine sana,
Ellerim semada ve duada,
Dilersen hemen alırsın canımı,
Kurtuluş gibi gelir belki ölürsem,

Geriye dönüp kendime bakınca ,
Yüzüm var mı ki sana varmaya,
Yusuf misali kuyudaydım,
Bir simide dahi muhtaç iken,

Fırıncı eyledin beni lütuf’unla,
Hâlbuki hep arayış ve isyan daydım,
Çareyi dermanı kullarında aradım,
Minneti kullarından gelecek zannettim,

Günümü gün ettim, ama şükür etmedim,
Sorumluluklarımı görevlerimi hep ihmal ettim,
Nefsimin peşinden azgın boğalar gibi gittim,
Çabaladım gayret ettim ama hep kendim içindi,

Yarınımı ve sonumu ise hiç düşünmedim,
Şimdi ise kalmadı takatim ve tükendi gücüm,
Düşüncedir beni bitiren işlediğim cürüm,
İmtihanım beni yerlere ve dertlere sürükleyen,
Çözümsüzlüktür kahır nehirlerinde yüzdüren,

Kelimeler ile dertleşiyorum işte,
Deliler gibi kendim ile söyleşim ile,
Ama kesin olarak bilirim yinede,
Kalplerin künhünü bilen, bilir beni de,

Yunus gibi balığın karnındayım,
Onun gibidir dualarım feryatlarım,
Kalbim dayanırmı bu hayata bilemem ,
Son Vaktim takvimde yazmıyor ki göremem,

Kendim ettim kendim buldum işte benim kaderim,
Azimdir benim Rabbim, her şeyi bilen Âlim,
Muhtacım ondan gelecek olan hayır’lara,
Musa'nın kavmi gibidir son duam ona,

Ey Rabbimiz bizlere dünya ve ahrette,
İyilikler güzellik nasip eyle bizleri ateşine atma,
Annemi babamı ve tüm inananlarımızı bağışla.