Kendimle Söyleşiler...(v) Şiiri - Yorumlar

Kar kütlelerini, avuçlarımın içinde gıcırdayan tanecikleri bir araya getirip ellerim soğuktan uyuşana kadar.. toplamak toplamak istiyorum karları… Karlar toplandıkça özlemlerde toplanıp bir araya gelip içine katılacakmış gibi.. Ellerim uyuşsun donsun isterse.. Çocukluğumdaki gibi. Yada çocuklarıma yaptığım kardan adamlar gibi.. Bu da ömrümün son kardan adamı olsun… Öyle bir yerde olmalı ki.. Örneğin demir yolu bir yanında olmalı.. Ara ara duymalı tren seslerini.. Vagonların raylarda oluşturduğu metal sürtünmelerini. Yalnızlığına eşik etmeli sesler ve görüntüler. Bir yanından da karayolu geçmeli.. Yolcular, hızla geçen araçlarından bakarak gülümsemeli.. Hani bazıları da yetişirse kaldırıp kollarını el sallamalı..Ne işin var buralarda…? Derken.
___________Bir araya gelen karlar şekillenirken ellerimde, insan görüntüsünü alırken kar kütlesi... bir de sırtını dönmüşse dağlara değmeyin keyfine.. Çıkarıp boynumdan kaşkolümü sarıyorum boynuna. Benden bir parça da sende diyerek.. Biliyorum mutlu olacağını. İçimi sızlatan şey, yok ki gözleri ben göremeyeceğim sevincini yada ayrığın hüznünü…. Ayrılırken yanından, onu bırakırken hayat yolcularına.. Karlar hala savrulurken üstüne üstüne. Kaşkolümü doluyorum boynuna. Bir de yanağına bir buse kondurup. Zoraki olduğu anlaşılmayan güümsememi yüzüme oturtuyor, hoşça kal diyerek elimi yavaşça kaldırıp vedalaşıyorum.. Biliyorum içine içine yollayacak kar soğuğunu, buza döndürme telaşıyla.. Dilerim.. Dilemesem de… Mutlaka güneş ısıtır ve eritir buzlarını. Yalnızlığı biter.. Sadece benden bir parça kalır olduğu yerde…

Yüreğin ne güzel dile gelmiş. Mücadeleyi seven ruhun yansımış satırlara. Kardanadamın, başlasada erimeye güneşin ilk ışıklarıyla, yılmamışsın kararından. Kendinden de birşeyler katarak sonuna kadar devam etmişsin. Hayat bir mücadeledir son güne kadar. Çok güzeldi, çok hoşuma gitti. Kutluyorum arkadaşım seni. Sevgilerimle

Gece karanlığını giymiş..!
Duvarlar var, şehir duvarları.. Sokak lambalarının yetersiz ışığında,..Sokakların ıslak,nemli yalnızlığına şehrin yalnızlığı da üşüşmüş. Üşüyen duvarlar birbirine bakıyor.. Yıllardır aynı yüzlerini görüyorlar birbirlerinin… Boyaları eskimiş,solmuş yüzlerini.. yağmurlarla yıkanıp güneşle solan yüzler. İnsanların duvarları da eklenince duvar yüzlerine yansımalar karışıyor birbirine. Tek eğlenceleri sokağın hareketleri bittiğinde rüzgarın ıslık seslerini duymak, Perdeleri kapalı pencerelerden sızan ışıkla oluşan görüntüleri, sızan sesleri gecenin karanlığında buluşturmak.


Yüreklerin yalnızlığı gibidir sokakların yalnızlığı... Pencerelerden sızan ışıklarda arar yalnızlığına çareyi sokaklar... Sızan ışıklar hayatın , yaşamın işaretidir... Bilir sokaklar yalnızlığı ışık sızan pencerenin arkasındaki hayatla bitecektir... Pencerenin ardındaki yaşamlar, gün ışığıyla birlikte, sokakların yalnızlığını sonlandıracaktır... Neşesini, sevincini, hüznünü bazen; bazen de öfkesini yaşayacaktır sokakta... Bitirecektir yalnızlığını sokakların...


Yüreğinden dökülenleri okumak güzeldi Yıldız Hanım... Çocukluk özlemlerini...
Teşekkürler paylaştığınız için... Kutluyorum yüreğinizi...

Kar ve insan benzeşirliğinden; kardan adam ve insanın bir zaman tunelindeymişçesine 'erime' olgusunda yazıya bir anlam kazandırılması, farklı ama gerçekten çok güzeldi Yıldız Hanım, kutalrım. Sevgilerimle esen kalın!(10on)

Anlam ve anlatım derinliğine...İçsel yolculuğunuzu beğeniyle okudum...Yüreğinize ve emeğinize sağlık... Tam puanımla kutluyorum ve listeme alıyorum bu güzel anlatımınızı...

Söyleşi güzeldi...anlatım ise çok başarılı...kutluyorum.

yüreğine döndüğünde insan büyük ve uzun bir keşfe çıkmış kaşif gibi yol alır..gidilecek yollar yaşanacak ve yazılacak onca güzellikleri bereberinde getirir..yüreğinize sağlık..

Sen hep söyleş .
Çizdiğin resimlerdeki ev ağaç güneş kuşlar akan dere gibi ...
Ve bitmesin resmin. Zaten her yeni gün katacağın ekleyeceğin bir şeyler olacak ...Ve her geçen gün daha renkli ve karmaşık bir resim olacak eminim.
İçinde hayal kırıklıkları ve kaybedilenlerin koyu grisinin yanında bir çok sevinç ve mutluluk huzmesinin portakal rengi huzmeleri de eklendi resme ...Özgür rüzgarlarının rengi ile sallandı ağaçların dalları kaç kez ve bacadan çıkan dumanı şöyle bir savurdun belki de...O rüzgarla...Sonra çizdiğin kuşlar sana ; taa göz bebeklerinin içine bakarak poz verdiler...
Şimdi anlıyorum ki hepimizin başladığı o resim kendi hayatımızın resmi...Ne zaman başladığı değil bittiğinde aklımızda kalacak o son hali merak uyandıran....!!
Yüreğine sağlık sen hep söyleş kendinle...!!

Gecenin karanlığına karışıp, akan nehir ve parlayan güneş resminden çıkmak.. yağan kar tanelerinin arasına, dansına karışmak,bir kardan adam yapmak istiyorum..Hani öyle yüzü belli olmayan.. Kar kütlelerini, avuçlarımın içinde gıcırdayan tanecikleri bir araya getirip ellerim soğuktan uyuşana kadar.. toplamak toplamak istiyorum karları… Karlar toplandıkça özlemlerde toplanıp bir araya gelip içine katılacakmış gibi.. Ellerim uyuşsun donsun isterse.. Çocukluğumdaki gibi. Yada çocuklarıma yaptığım kardan adamlar gibi.. Bu da ömrümün son kardan adamı olsun… Öyle bir yerde olmalı ki.. Örneğin demir yolu bir yanında olmalı.. Ara ara duymalı tren seslerini.. Vagonların raylarda oluşturduğu metal sürtünmelerini. Yalnızlığına eşik etmeli sesler ve görüntüler. Bir yanından da karayolu geçmeli.. Yolcular, hızla geçen araçlarından bakarak gülümsemeli.. Hani bazıları da yetişirse kaldırıp kollarını el sallamalı..Ne işin var buralarda

kar yağmış kalemin ucundan bir masal çocukluğa ait kardan adam Bir masal oluyor, kelime kelime içimizde büyüyen Kardan adam yapılır, Evlerde soba yakılır, Kış gecelerinde masal anlatılırdı. ... Çocukluğumuzda yaşadığımız şeylerdi bunlar.işte büyüdük trenlerin peşinde koşardık karların içinde kardan adam yapardık rayların kenarına el sallasın gelene gidene diye şimdimi kardan adamımıza tekme vurdular yıktılar tıpkı çocukluk hayallerimiz gibi zaman yenik düşen hayatımız gibi Becerebilirse bir de kanatları açık kuşlar çizer.. mutluluğunu simgeleyen…. Bir resim düştü aklıma şimdi…… Çocukken çizdiğim ama hep yarım kalan,.. Karlar kadar saf temiz görüntülerin günlerinden……Dağların arasından sızan dere… sora büyüyen ve ırmak oan ve hep içinde olmak istediğim… Irmağın akıntısında olmak istediğim günler bilinmeze giden. Bilmek mi mutlu edecek bilmemek mi..?

bilmemki öğretmenim saygılar kaleminize kardan adam hayaliyle yazdıran yüreğinize bir gün kardan adam yaparak bir masal daha yaşayalımmı ne dersiniz öğretmenim sevgiyle