Leylek misali yuvadan uçar …!
_______Uzun uzun kanat çırptılar. Serdiler havaya kanatlarını. havada daireler çizdiler, mavilikleri yarıp ilerlediler… Bir tanesi bir kavis çizdi döndü ilk uçuşunda. Üzüntüyle,
_ Yapamıyorum, yetmiyor gücüm diyerek…
Anne leylek sabırla, sevgiyle, uzun boynunu sürdü yavruya.
__Uçma ne olur, hazır değilsin! Biraz daha ısıtmam gerek seni.Kal benimle, güçlenmen lazım biraz daha. Kanatlarının kasları yetmeyecek çıkacağın yolculuğun zorluklarına direnmene.
Gagasını tıkırdatarak anlatmaya çalıştı yavruya.Kanatlarını açtı başlayan yağmurdan ıslanmasın diye üstünü örttü.. Hoşnut değildi yavru leylek.Gözü kanat çırpan, uçan kuşlardaydı.. Ağabeyinin gösterişli kanatlarının aralığından sızan ışık gözlerini kamaştırıyordu. Gözlerini kapadı. sadece iç çekti.Annenin sardığı kanatları sayesinde yağan yağmur tüylerinin arasından geçemiyor, koruyordu titreyen yavruyu..
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
