Kendimle Ölümcül Harpteyim Ben

Ölüm kusan makineli tüfek gibi
Delip geçerdi özleminin gri kurşunu tenimi.
Daha mevziden doğrulmadan
Saplanırdı yokluğunun şarapnel parçaları ruhuma.
Saplanınca ince bir sızı yol bulurdu zihnimde
Ve
Kalbi coğrafyalarımın tam merkezinde.
Akar giderdi kan seli yalnızlığımın üstüne.
Siyahın üstüne birden yığılırdı mermi kokusu,
Yığılıpta kanıma karışırdı barut tozu.
Damarlarımı yakardın her saniye.
Sonra geceyi bölen bir çığlık dolanırdı
Sessiz ve sensiz ölümlerin cephe hattında.
Her yerim yokluğunun can harbinde,
Her yerim süngü süngüye çarpışmaların kan izinde.
Ateşlediğim her mermi kendi bedenimde,
Kendi alnımın orta yerinde.
Çünkü sensizken ben,
Ölümcül bir harpteyim kendimle hep.