Kalbimin her kırlışında neden üşüyordum
Hangi güçlü el atıyordu bu düğümü boğazıma
Kimin yumruğuydu yüreğimin tam ortasında duran
Kimin çığlığıydı zihmimde yankılanan
Biri oturmuş kalbimin köşesine,
Ağlıyordu.
Oysa gözlerim kupkuruydu..
Ağlayan gözlerim değil, yüreğimdi.
En yakınlarımız mıydı bu hisleri bize tattıran,
Yoksa biz miydik bu hislerin peşinde koşan ?
Onlar mıydı en derin yaraları açan,
Biz miydik evimizi bu yaraların içine taşıyan...
Aklımı,kalbimi,bedenimi
Issız gecenin boynuna asıyorum
Ve bir günü daha uğurluyorum
Sonsuzluğa uzanan soruların içinden
Kayıt Tarihi : 14.10.2020 20:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!