Ne çileymiş Allahım bitmek bilmedi.
Bitsin derken üstüne yenileri eklendi.
Gülecek sandığım o gözlerim ise.
Gülmedi,hep kahır cekti içlendi.
Dertlerim dizildi sıra sıra masama.
Hangisini öne koysam diğeri arkada kalsa.
Söyleyecek hiçbir lafım kalmasada.
Kalbim ağlar ben sensiz buralarda.
Baktım da yine yangınlar yüreğimde.
Aldım kâğıdı kalemi yine elime.
Dökmek istedim içimdekilerini size.
Cünkü dökemedim, asıl dökmem gerekenlere.
Yine oturdum sabahı bekledim.
Seher vaktine gözlerim acık girdim.
Yeni doğan günün ışıklarını izleyerek.
İcime biraz umut serpermiki dedim.
Ne desem söyleyecek söz yok kelimeler kifayetsiz.
Karamsarlıgımla başbaşayım,bicare yalnız.
Sagıma soluma baktım,ben yine yoldaşsız sensiz.
Günsüz,güneşsiz,ben yine kaldım sevgisiz.
Neden niçin diye sormadım ey kader sana.
Güldürmedin yüzümü.şu üc günlük dünyada.
Son sözlerim olsun artık bunlar sana.
Aldıkların yanına kaar olsun,gelecegime dokunma ne olursun.
Hep umutla bakmak istedim geleceğe.
35 yılı devirdim, geçti zaman işte böyle.
Artık bunlar son dualarım ALLAHIM kabul eyle.
Ellerimi açtım göge,sana ulaşsın diye.....................
Kayıt Tarihi : 18.9.2013 10:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!