Kendimle Kavgadayım Şiiri - Leyla İnan

Kendimle kavgadayım, çevremde bir fırtına
Bir yanım yıkılıyor, diğer tarafım suskun.
Düşlerim birer enkaz, hatalarım diz boyu.

Kendimle kavgadayım, nedenini bilmeden
Bir elimde umut var diğerinde kurtuluş
Bilmem hangi ben doğru, hangi ben acep yanlış?

Kendimle kavgadayım, beni kimse bilemez
Bazen bir imdat sesi, bazen de bir sessizlik
İçimdeki gürültü sonsuz döngüye sahip
Göğsümdeki yaramdan en derini sırtımda.

Kendimle kavgadayım, sona bir adım uzak
Elbette biliyorum, kurulur bin bir tuzak
Bir yaram açılıyor, diğeri onanırken
İki adım ileri, iki adım geriye.

Kendimle kavgadayım,
yorgun hayata inat direniyorum
Gündüz beni terk etti,
geceler bana düşman
Alacakaranlıklar içinde ruhum
İçimde umut bitti, bitecek
Bu savaşı kaybettim demeye dilim varmıyor ama
Bütün zaferlerimde, bir kayıp var geride.

Kendimle kavgadayım, kendimin tek düşmanı
Egolarım depreşmenin eşiğinde
Her yanlışımda doğru, her doğrumda hata var.
Sanki hep tersine örüyor ağlarını kaderim
Bu kavga hep sürecek, doğruyu bulana dek
Huzura erene kadar ruhum
Yüreğimdeki öfke, elbet bir gün sönecek, eminim.

Kendimle kavgadayım, bir anlam arayışı içinde beynim
Kim bilir nerde biter, bu gönlümün savaşı
Ne zaman kapanır bu umutsuzluk perdesi.
Soruyorum kendime saniye saniye
Ben aşarım diyor yüreğim ne kadar engel varsa
Sonunda barış olur, kendimi de kutlarım
Bana yol gösterir mi acaba umutlarım.
Kendimle kavgadayım ama
Ben kazanacağım eminim ben kazanacağım.

(İstanbul - 22.12.2024 - 17.13)