Kendimle geçinemiyorum Şiiri - Ahmet Coşkun

Kendimle geçinemiyorum

Ne zaman kessem kıyısından köşesinden kendimi
Bıçağın en kör tarafı denk gelir

Gerdikçe gerer konuşmak, sonra suratım asılır
Düşerim düşlere, ses kalabalığında
Kuşlar üşüşür didiklemeye

Yazmak konuşma hasretimi biraz gidermek ihtiyacı
Yazma esiri oldum
Bir ses bir söz
Kendimle

Merakım meraklıların merakına hiç benzemez
Sorumda sorularına tabi
Bu güne kadar hiçbir sorumun cevabını alamadım
Hep ben cevap veriyorum
Bir bakıştan fazlası gelmiyor cevabi

Gerçekten bu yerde bu diyarda mı yaşıyorum
Kim buralı kim nereli
Sanırım gözlerim de artık net göremiyor
Ve işitme kaybım da arttı
Bu hal ne hal, bilmiyorum
Bunama gel gitleri

Kendimi testlere soktum bazen şu öz eleştiri dedikleri
Herkesle iyi geçiniyorum sorun sıkıntı yok
Buldum galiba
Ben kendimle geçinemiyorum
Bazen İlyas salman gelir aklıma hababamdan
Oğlum silah mı dayıyorlar ensene yazma
Gül bahçe solar

Gülüyorum
Başka dünyaların insanlarının hayallerine dalıyorum
Bize benzerler mi acaba
Aynıysa boşuna gezegen arası yolculuğa çıkmayım
Benim kurduğum bir dünya var da
Orda bir ben varım
Kendimle kavga edip duruyorum
Ayıran yok birader