Kendimle Buluşmalarım-1 Şiiri - Nur Üveyik

Geçirdiğim Huysuzluk nöbetleri saatlerinde

Buldum gülümseyişlerimi

Acımı hissetmemeye başladım

Bu bile Canımı yakmıyodu

İçten içe yanıyordum..

Vucutsal fonksiyonlarım girdi devreye

ellerim titrek ve soğuk.

damarlarda hissetmek Ben'i

Ne kadar da güzelmiş oysa..

Kendimden gidişlerimin önüne geçişlerim

Üşümelerimi ısıtmalarım

Seni Bende Saklamalarım

Ve sonunda Sen olmadığını

Sadece beni büyüttüğümü anlayabilmem

Kendimi az da tanımamı sağlayan aptallaşmalarımmış.

ve gülümseyerek yazdığımım belki aptal belki harika

Belki dolu belki fazla belki de Hiçleri yazmam

az da olsa Rahatlatıyor ruhumu dinlendiren melodilerim.

Ve bu sefer içimdeki çöplükten çıkmanın şerefine

Yürüyorum Kendime doğru..

Kendime doğru

Her nefes alışta

Her gülümsemede yürüyorum...

ve ben yine Yanlız

Kendimle başbaşa

Sen'i çıkarttığım cümlelerimle kocaman gülümsüyorum Kendime