Kendimle Barışsaydım Şiiri - Murat Gökçe

Bulmazdım dertlerime geçersiz bir mazeret
Mutlu mesut yaşardım kendimle barışsaydım
Dünya olmazdı bana karanlık bir nezaret
Her zorluğu aşardım kendimle barışsaydım

Anlardım her nefesin bende yük olduğunu
Yüce Rabbin daima kulunu bulduğunu
Düşünmezdim mazinin neleri çaldığını
Hakk’a doğru koşardım kendimle barışsaydım

Çok görmezdim o zaman tebessümü yüzüme
Sorgu sûal etmezdim talihime, yazıma
Dua denen değeri merhem edip çözüme
Hüzünleri boşardım kendimle barışsaydım

Gereksinim duymazdım baş ağrıtan yemine
Meydan okur dururdum sorunların tümüne
Ömür köprüsündeki çelişkili zemine
Umutları döşerdim kendimle barışsaydım

İmanımın verdiği güçten cesaret alır
Kaderimin sunduğu ikrâma sadık kalır
Hayat yolculuğunun bedeli neymiş bilir
Şu aklıma şaşardım kendimle barışsaydım

Şükür etme lütfunu dilime yakıştırıp
Şeytanın kuyruğunu köşeye sıkıştırıp
Ahireti şimdiki zamanla çakıştırıp
Hak derdine düşerdim kendimle barışsaydım

Murat Gökçe Karsî
30.01.2018