yıllar yılı
aradığım dostu,
özlediğim sevgiliyi,
en masalsı,
en yalansız
deli, divaneyi,
içimdeki
serseriyi,
şahaneyi,
her şeyi
kendimde
buldum
ve yettim,
içime sindim
sonunda...
kimse lazım değil,
hayatın kendisiyim,
kendimin hayatı,
ömrünü vermeden de
alınabiliyor bir tatlı huzur...
dokunabiliyor bir ışık
sıcacık ve tutsağın kadar
asırlık...
bir göz görebiliyor içini
bin yıllıkdan daha derini
o anlık...
ben de başlıyor
veya bitiyor her şey,
paylaşmayacağım diyorum
mutluluklarımı...
bakla ıslanmıyor ağzımda ki...
mutluluk dediğim
içimden taşımlık...
deliriyor da olabilirim
böyle ufaktan,
veya iyi bir şeymi bu hallerim
bilmiyorum artık...
Kayıt Tarihi : 16.10.2012 02:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)