Ruhun açlığı biter mi...
Ömrünü tamamlamamış bir sevdanın
yürek burkan öyküsü,
belki de taşınır mahşere kadar.
Yerini dolduracak panzehir bulunana kadar
kendimizle baş başa ıssız yaşarız.
Yaşanmışlıklar, ah o yaşanmışlıklar.
Hasret deryasında boğulurken bizler,
ömrümüzün ayazında dondu sevgiler.
Sonu gelmez acıların hep mateminde yaşadık,
yaşarken hep ağladık.
Çile doldururken yüreğimiz,
acılar içinde uyuştu bedenimiz.
14 Ocak 2015
Halide KöksalKayıt Tarihi : 14.3.2018 06:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Halide Köksal](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/03/14/kendimizle-bas-basa-issiz-yasariz.jpg)
Saygılar
TÜM YORUMLAR (1)