Kendimizi Harcadık Şiiri - Bayram Yelen

Diyerek ‘batı, batı’
Kendimizi harcadık
Kalmadı; temel, çatı
Kendimizi harcadık

Geçmişi kötü sayıp,
Ecdada ettik ayıp.
Kayıp olduk, biz kayıp.
Kendimizi harcadık

Aldandık şatafata
Öyle baktık hayata
Çamura bata bata
Kendimizi harcadık

Çoğaldı ‘’iş bilenler.’’
Yolsuzken, yol bulanlar.
Kör sandılar, çalanlar
Kendimizi harcadık

Süt, ziftten kara çıktı
Türlü numara çıktı
Kavi; mudara çıktı
Kendimizi harcadık

Tarihe söve söve
Hırsızı öve öve
Palanı döve döve
Kendimizi harcadık.

Dedikçe ‘Yakınım kart,’
İşler oldu tümden pert.
Sıvazlayıp durduk sırt.
Kendimizi harcadık.

Yedikçe üretmeden,
Sonu hesap etmeden,
Uyan, kaynak bitmeden
Kendimizi harcadık.

Empatiye kapıldık.
Bir alkışa satıldık.
Her gidene takıldık.
Kendimizi harcadık.

Hepimiz, ‘herkes’ oldu.
Elde, kendini buldu.
Bu uğurda kayboldu
Kendimizi harcadık

Üflendik, kaval olduk.
Bilmem ki ne hal olduk?
Ha mal, ha hamal olduk,
Kendimiz harcadık.

Değer verdik nursuza.
Dur demedik hırsıza
Yer gösterdik ‘’yersize’’
Kendimizi harcadık.

Yelen, dönelim öze.
Benzeyelim biz, bize.
Gerek yok başka söze.
Kendimizi harcadık.

Şair Bayram Yelen'in '' YERİ GELMİŞKEN'' isimli şiir kitabından.