Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
bence bu yapıulan kötuluk ruhumuza ve bedenimizedir boksta havlu atmaya benzer yaşamda ümidimizi kaybetmek
Bireyin kendine yaptığını iki cihan bir araya gelse
yapamazmış...
Mesela ben her akşam ,sigarıyı sabaha bırakıyorum diyorum............... nerede .................
Kelemine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta