Bensiz mutlu olabilecegini,gulebilecegini hatta ben olmayinca hicbirsey olmamış gibi yaşamını surdurebilecegini gördüm.Buna katlandim.Buna alıştım.Ama bunu hiç unutamadim.İcimdeki o kırık hissin canımi yaşamın boyu acitacagi gerçeğini kabul ettiğim gün artik kalbimde taşıyacağım şeyin sen değil, senin kanserin olduğunu fark ettim.Buna rağmen senden nefret etmeyi hiç beceremedim,oyleki sokakta karşıma ciksan hicbirsey olmamış gibi yine sana sarilmak öpmek istiyecegim.Tutamayacagin sözler verdin bana,kulaklarımda hala verilen vaatlerin sesi var.belki birgün son bulur beklyesim belki son bulur uykusuz gecelerim, Kendimden utanmalimiyim bilmiyorum.Kendinden utanmalimisin bilmiyorum.
Emrah Gurses
Kayıt Tarihi : 4.2.2022 16:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!