Yaşamak zor,
Ölmek zor.
Hiçbir kimse, hiçbir şey çare değil bana!
Bazı şeylerden etkilenmek,
Birilerini etkilemem veya kendin bilmek…
Çok kolay veya zor olsa da…
En zoru da, bir şeylerin zoruma gitmesi…
Gururumu boş verdim, sevdiklerim aklımda.
Kendimi boş verdim, hayallerim aklımda.
Bazı zaman içmek geliyor aklıma,
Kafa çekip, bağırıp açılmak…
Yapamıyorum.
Ama içimdeki sesimi duyan olsa,
Nasıl kızıp bağırdığımı kendime…
Ve gururlarını yerden toplayan, o misallerden olmadığımı bir bilseler.
Sadece kendilerini seven âşıklar gibi,
Bencilliklerini bırakıp,
SEVGİLERİ umut değil, çare etseler…
Ne olur?
Kayıt Tarihi : 12.2.2016 17:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!