Kendimi Yudumlamak Şiiri - Fadime Arık

Yudumladım kendimi,
Her bir yudumda nefesimin kesilişine şahit oldu benliğim,
İki şansım vardı her daim;
Ya içime doğru akacaktım,
Ve bu hayat demekti,
Denizlerin mavisine şahit olmak,
Sevdiklerinle olabilmek doyasıya,
Kimi zaman öfkeni, kimi zaman mutluluğunu saçabilmekti,
Ne de güzeldi yaşamın çeşitliliği...
Ama ya bunlar için değer miydi,
Bir ömür bir bedenin içine hapsolmak?
Dudaklarımı aralayıp bırakıverdim birden kendimi...
Hayatın ince çizgisinin sınırlı tarafındansa,
Sonsuzluğu seçmek ne de güzeldi!
Artık rüzgar da benimdi, güneş de yıldızlarda...