Kendimi Yaşatıyorum

Yüzümden atamadığım bu hüzün...
Yoldan geçen eskiciye veremediğim;
Kırık dökük aşk anılarım kadar,
Küflenmeye yüz tutmuş sevda artığı acılarım kadar,
Yaşantımda fazlasıyla yer kaplıyor.

Ben mi sahip olduğum gülücükleri fazlasıyla dağıttım,
Hırsızlar mı çaldılar ben de ki umut dolu benliği? ...

Boşa harcanmış yılların ağırlığı çöktükçe içime;
Geceleri uykumu böler,
Oyuncağı elinden alınmış çocuk yanımın çığlıkları...
Bilirim...Hiçbir anı geri gelmez zamanın.
Bilirim...Fotoğrafı çekilse de gençlik çağımın,
Yaşlandığımda hep yaşlı gözlerle bakarım...

Kalbimin derinliklerinde bir pişmanlıklar müzesi var...
Ve serin havalarda biriktirilmiş bir terkedenler kolleksiyonu...
Oysa ne çok isterdim tüm paylaşımlarımdan geriye,
Payıma düşenin sadece mutluluk olmasını...

Şimdi...Şiirler yazıyorum eksikliğini hissettiklerime,
Resimler çiziyorum göremediğim o güzel günlere,
Kaybettiğim herşey için türküler söylüyorum,
Yüzümden atamadığım bu hüzün ile ise;
Kendi kendime kendimi yaşatıyorum...
Dedim ya işte;
Kendi kendime kendimi yaşatıyorum...