Kendimi Yargılıyorum

Öyle kendime kızgınım ki,
Öyle kendime nefretle bakıyorum ki,
Öyle kendimden utanıyorum ki,
İnsan mıyım, hayvan mıyım, ne cinsim,
Ne türüm, bilemiyorum.

Ya ben bir şeyden anlamıyorum,
Ya da onlar fark etmeden bildiklerine gidiyorlar,
Bana sudan bahanelerle günlerine gün katıyorlar.
Sanki tarih elden gidiyor,
Sanki din elden gidiyor,
Sanki koltukları sallanıyor,
Kelleri gidiyor.
Habire yazıp çiziyorlar,
Bir de üstelik karalama kampanyası açmışlar;
Yok efendim Ermeniymiş,
Yok efendim Yahudiymiş,
Yok efendim ecnebiydi.
Yahu size ne, onlara ne?
O canı sen mi verdin ki,
Bunları eleştiriyorsun?
Önce kendi soyunu, sopunu araştır,
Hangi mayadan türemişsiniz?

Sözüm ona Müslüman olacaklar,
Ben de diyorum ki, önce insanlığı garanti altına al,
O zaman dinini seçersin.
Müslüman mısın, Hristiyan mısın, sonra belirle.
Önce şu yalakalığı bırak,
Onun bunun altına sığınma.
Erif olun, erif!
Sizi o kurtarmaz,
Dik duruşunuz ve vicdanınız kurtarır.
Adalet terazisini eğik tutanın vay haline,
Vallahi cennet değil,
Cehennem bu fırıldakları kabul etmez.
Beş vakit değil, on vakitte çıksanız da heba olur,
Sadece onun huzurunda spor yapmış olursunuz.

Dindar nasıl olur, onu da söyleyeyim,
Bizim şişkin kafalılar için dindarlık yalanı,
Dolanı, talanı, olmayan ırza göz koymayan rızka göz koymayan,
Herkese adaletle, şevkatle yaklaşan,
Irk, dil, din ayrımı yapmayan,
Mazlumdan yana olan dır.
Gerisi bana ne dersiniz de talandır.

Evet, bu tür şeylerden dolayı,
Acaba ben neyim diye yargılıyorum kendimi...

Memoçilo