Kendimi Yaktım Şiiri - Bahadır Bedir

Bir gülümsemeyi çok görmüştü bu hayat bana
O da yanlış anlamıştı beni herkesler gibi
Oysa ki bir çocuk gülücüğünde bakardım herkese
Ve bir zindan sessizliğindeki odamda
Hayattan muzdarıp bir sigara daha yaktım

Kardelen kadar azimliydim bu denli yorulmadan önce
Ve güneşi de hep görmüştüm oysa ki, karı delip
Ama her defasında üstüme üstüme yağdı karlar
Zorluklardan muzdarip bir sigara daha yaktım

Nereden geleceği bilmediğim bir sevgi bekledim durdum
Sıcaklığında ısınmalıydım, çünkü hep karın altındaydım
Ve üşümüştüm hiçbir şeyin ısıtmadığı, o yalancı gülüşlerin tam ortasında
Ama hep o soğuk odamda gözlerim tavana çivili kaldı
Ağlamaklığımdan muzdarip bir sigara daha yaktım

Bir bulut parçası olmayı çok istedim
Üzerimdeki bu yük iyice ağırlaştığı zamanlarda
Ama nefes almaktan bile acizdim
Ciğerlerim isyan, ben isyan
İsyanımdan muzdarip bir sigara daha yaktım.

Umutlarım papatya falına bağlı
Bitecek bitmeyecek arasında gidip gelirken
Yağmurlu havalardan sonraki çimen kokusunu dahi
Hissedemez oldum
Ve sevimsiz yakıcılığıyla çıktı güneş
Sevimsizliğinden muzdarip bir sigara daha yakacaktım
Sigaram da bitti
Kendimi yaktım...