Kendimi Yakar Gibi Şiiri - Hayati Yavuzer

Ne çelik ray sesi var ne bir vapur sireni
Kimsesiz sular gibi aktım da gidiyorum
Dudağıma ilişmiş hüzünlü bir sigara
Kendimi yakar gibi yaktım da gidiyorum

Gözlerimde dinlenir bulutlardaki hüzün
Yüreğime yürüyor beynimde doğan sızın
Bir el dokundu sanki omuzuma ansızın
Sensin sanıp ardıma baktım da gidiyorum

İçimdeki iklimi kahreden bir ayrılık
Türküsüz gurbetlere bu kaçıncı yolculuk
Bu kaçıncı yıkılış, dağılış bölük bölük
Ardımda köprüleri yıktım da gidiyorum

İstanbul içim gibi yanıyor yalım yalım
İstanbul ki yüreğim, bölünmüş dilim dilim
İstanbul! Sende kaldı boynu bükük sevgilim
Bu hicranla yollara çıktım da gidiyorum

(18 Şubat 2002 Kapalıçarşı İstanbul)