Kendimi veremem aşka... Şiiri - Kazım Doğan

Yangınlarda yüreğim,
Dokunma sende yanarsın,
Esme rüzgar gibi sevdiğim,
Artar yangınlarım...

Adını dağlara yazdığım sevdiğim,
Yakamozlu sularda, çektiğim küreğim,
En sevdiğim gülüm, çiçeğim,
Darılma bana ne olur
Çok dertliyim, hüzünlerdeyim...

Bakma bana bugün hep gülen yüzünle
Saçma sevgi dolu gülücüklerini bana,
Hiçbir şey susuzluğumu gidermiyor bugün,
Yağmasın en sevdiğim yağmur,
Lakin damlaları bile efkarımı dağıtamıyor...

Aşka vaktim yok,
sevemem sen gibi seni
Veremem kendimi sana,
Leyla gibi yansan da,
Mecnun gibi yanamam sana...
Affet ne olur beni...

Kan ağlıyorken sokaklarda insanlar,
Coplanıyorlarken eylemlerde hak arayanlar,
Üniversite bitirip işsiz kalan delikanlılar
Varken,
Satılıyorken şerefsizce masalarda haklarımız,
Veremem kendimi aşka...

Affet gülüm ne olur affet beni...
Belki yarın, belki başka bir gün
Ben de severim elbet seni..
Veririm ülkeme güneş doğduğunda,
Hak ettiğin sevgiyi...

(Seni çok severken gülüm,
Ülkemi sevmek...
Zaten ülkemi sevmek seni sevmektir.)

Kazım DOĞAN
19.08.2009