Yazin ortasinda üşüyorum
Iste tam solumda yüreğimde bir acı var
Ne nefes alabiliyorum ne de yaşamama musade var...
Her gecen gün aklımı yitiriyorum...
Insan kendini taniyamaz mi? Ben taniyamiyorum
Hafizami kaybetmis gibi yaşiyorum
Hayalle gercegi ayirt edemiyorum
Ya hergun biraz daha ölüyorum,
Ya da canli canli gömülüyorum toprağa
Ciğliklarimi kimse duymuyor
Cikartin cikartin yuregimi yoksa ben aklimi kaybediyorum
Ask diye birsey yasiyorum
Ne siirlerde anlatabiliyorum yuregimin cigliklarini
Ne de unutabiliyorum ask denen uc kelimeyi....
Kayıt Tarihi : 1.8.2015 20:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!