Hayatımda iz bırakanları
affetmeyi öğrendim.
Beni ben yapan acılara
teşekkürüde.
Gerekiyorsa açtığım kapıları,
kapatmayı öğrendim.
Böylece kendimi sevmeyide.
Açık kalan kapılar ardında,
sevdiklerimiz vardır.
Beraberce geleceğe bakmayı
öğrendim.
Ne kaldıysa geriye,
hayatın ucundan tutup,
yaşamayı öğrendim.
Gülmeyi öğrendim.
Gülümsetmeyide.
Kayıt Tarihi : 14.11.2014 18:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yaşadıklarımızdan öğrendiklerimizi paylaşabilmek,henüz yaşamamışlar için ışık olur yol olur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!