Kendimi Sende Arıyorum Şiiri - İrfan Erden

KENDİMİ SENDE ARIYORUM

Ben sana bakınca bulut oluyorum

Seni ıslatmaktan

Korkuyorum

Gözyaşlarımı kurutmak için

Uzak çöllere

Kendimi sürgün ediyorum

Serap oluyor sesin

Bir yağmur tanesi

Yumrukluyor geceyi

Uyandırıyor düşümden beni

Sonra gidip

Tenhalarda demleniyorum

İçiyorum her kadehte 

Kana kana yudumlayarak geceyi

Ben seni düşününce

İnsanlığın tarihçesini 

Adem ile Havva’yı

Toprak ile çamuru

Evrimin bilimin yasalarını 

Sorguluyorum

Felsefe yanıtlamıyor hiçbir soruyu

Descartes kimdir

Düşünemiyorum ama varım

Hangi ilahi adalet beni var eder bir daha

Yemin olsun ki tüm kutsallarıma

Ben seninle keşfediyorum yaşamı 

Bir poyraz savuruyor yine beni

Hangi coğrafyada 

Kimlerle komşu yaşıyorum

Onu da bilmiyorum

Anakaram kaybolmuş okyanusta

Işık hızında giden bir ömürde 

Sessiz bir çığlığın alacakaranlığında

Kendimi sende arıyorum…