Kaçıyor elimden,bütün fırsatlar,
Zerresine sahip olamıyorum,
Arttıkça artıyor yine heyhatlar,
Bir türlü kendimle kalamıyorum.
Dünya bana kalmaz ölünce sağlar,
Üstelik üstüme yıkılır dağlar,
İncelip çürürken o sağlam bağlar,
Artık uç ucuna ulamıyorum,
Gönlüme mekan yok,dar gelir yurtlar,
İçimi kemirir kudurmuş kurtlar,
Çiçeksiz bahçemde diz boyu otlar,
Çakır dikenleri yolamıyorum,
Şu Dünya işine beni soktular,
Günah işlettirip suça baktılar,
Cennetten çıkartıp nâra attılar,
Ne yapsam NÛR ile dolamıyorum,
Başımı bir belâ sardım saralı,
Gönül deryasına daldım dalalı,
Ödlümü,kaldı mı nerde Yaralı?
Kendimi kaybettim bulamıyorum.
19.o5.2007
Mustafa YaralıKayıt Tarihi : 20.5.2007 13:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yine de ümit diyorum,hep bir başka baharlara ertelesek de yine de ümit.
selamlar,saygılar.
Hayatın sebeblerini ararken ,Yorgun düşüyorum
Yorgunum uzun yoldan gelmiş bir yolcu gibi
Vatana hasret ceken gurbetci gibi gönlüm
Hasretim ,yaşanmıs hayatta, yaşanmayanlara
Kendime hesap veremiyorum
Zararda ziyandayım yüregim cıglıklarda
Çaresi olmayan hasta gibiyim
Sokak cocuklarına eşim
Gidecegim kapıları bulamıyorum
Kayboldum ben beni tanımıyorum..
Umut kalemim bitti
Ben kimim..
TÜM YORUMLAR (2)