Kendimi kaybettim 19.10 2024 02 30

"Kendimi Kaybettim"

Bu hayatta en büyük kaybım, benmişim meğer,
Değmeyecek insanlara harcadım ömrümü yeter,
Dönüp şöyle bir baktım arkama, soluklanmak için,
Koca bir ömür geçmiş, kim bilir neyin peşinden?

Uğruna döktüğüm onca gözyaşı, onca emek,
Sahi neydi bunca çabanın sebebi, ne gerek?
Bir hiç uğruna harcadım yıllarımı, öylesine,
Kalbimden çaldılar, ruhumdan kopardılar sessizce.

Her adımımda biraz daha eksildim kendimden,
Hayat diye sarıldım boş vaatler içinde ben,
Geriye dönüp baktığımda, sadece yorgun bir iz,
Kendimden uzaklaştım, kayboldum, derin sessiz.

Kendime sarılmayı unuttum her seferinde,
Bir başkasının mutluluğu geçti hep önümde,
Ama şimdi anladım, geç kalmış bir farkındalıkla,
Ömrümü harcadığım o boş hayallerin

Artık susuyorum, konuşmadan anlıyorum her şeyi,
Bir hiç uğruna harcamam bir nefesi,
Ne uğruna? Koca bir hiç vurdu yüreğime,
Değdi mi? Değmedi mi? Tartışılır elbet,
Ama şimdi, en iyisi derin bir nefes Almak
Bir, iki, üç...
Ve yaşamaya devam ediyorum,
Arkana bakmadan, saglam adımla dünyaya tutunarak yeniden.