Kendimi insan sayınca Şiiri - Ali Uzun

Kimse bana ne dost ne yaren olur,
Aklımı başıma koydum koyalı.
Bahçem gülle dolu ne deren olur,
Kendimi insandan saydım sayalı.

Kanım aşılandı ölçü sevgiyle,
Duyanlar küfretti kinle sövgüyle,
Eşim bile nefret etti övgüyle,
Kendimi pislikten soydum soyalı.

Çoklar bende çıkar, yarar aradı,
Vücudumda her bir hücrem taradı,
Testin sonu hukuk hakka yaradı,
Kendimi ölçüye koydum koyalı.

Yüzümde dost olan arkamda düşman,
Karşımda terazi ama çok pişman,
Arkamı dönünce kilolu şişman,
Geliri gideri saydım sayalı.

Nefsim hapistedir benliğim köle,
Mertlik doğruluktan çok çektim bela,
Hak hukuk vicdanda çekerim hala,
Kediyle köpeği yaydım yayalı.

Benlik virüsünü panterle sildim,
Haramı, humarı kan, terle sildim,
Gerçek dost, dost için can vere bildim,
Dost yoluna serim koydum koyalı.

Yarımı tamladım dediler kesir,
İnsanlığa uydum dediler esir,
Ezmedim, bozmadım dediler kusur
Hırsızın gözünü oydum oyalı.

Alevi dediler kestiği yenmez,
Madımakta yaksan yolunda dönmez,
Gerçekten ilimden nurları sönmez,
Fitne fesatlıktan caydım cayalı

Dünya karış, karış ölçülse bile,
Bana santim düşmez kaybeder hile,
Ali Uzun’um der ermem menzile,
Hak hukuka saygı duydum duyalı.