Kendimi ifade edemediğim kadar yorgunum

Kendimi ifade edemediğim kadar yorgunum: ŞU AN GİBİ!
belkide çıkışı bulamayan kaybolmuş yolcu gibi savunmasız ürkek bir haldeyim, kimsesizliğimi emanet edecek kadar cesaretim yok!
Acılar sarsa da etrafımı, dört bir yanım hep uçurum! o an anlarım ki, geçmişimden gelen yorgun yılar dan geçitler bulurum, sınır tanımaz girdaplar alıp çeker içine, etrafın karanlık kuyu YUSUF gibi kurtarılmayı beklerim kim bilir?

Belki bir gün, dinleneceğim bir durak bulurum, sonsuza kaparım gözlerimi
her şeyden uzak sonsuzluğun penceresinden el sallarım!
kapanır perde son bulur izlediğim filim! ne ben kalırım o zaman nede hikayem! ! ! tozlu raflara kaldırılmış siyah beyaz anılarım kalır geriye olur ya
bir gün çıkar gelir biri sarar sarmalar açar okur sararmış sayfaları ne bileyim işte be arkadaş hayat bu! tek bir gerçek var ki! aldığımız nefes kadar kısaymış hayat ben onu anladım!