Aynaya bakınca kendimi görmüyorum artık.
Bu gözler benim değil sanki.
Boş ve anlamsız bakıyorlar.
Ellerime bakıyorum, hareket etmek istemiyorlar.
Sonra uzaklara dalarken yakalıyorum kendimi.
Acı görüyorum, hüzün görüyorum...
Baştan aşağıya vücudumu süzüyorum;
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta